1η Ιανουαρίου 2022 - Η Αποστολή του Σάι είναι η δική μου Αποστολή

Η Πρωτοχρονιάτικη ομιλία του Σρι Μαντουσούνταν Σάι για το 2022.

(Το βίντεο διαθέτει ελληνικούς υπότιτλους)

(...η Αποστολή του Σάι είναι να γίνετε εσείς ο Θεός που είστε προορισμένοι να γίνετε. Μέσα σε αυτόν τον Θεό, θα συμβούν όλα τα καλά. Η μόνη στιγμή που δεν γίνεται το καλό, είναι όταν εμείς δεν συμπεριφερόμαστε όπως ο Θεός. Αλλιώς, το καλό θα συμβεί όσο κι αν χρειαστεί. Αυτή είναι λοιπόν η ουσία του μηνύματος για την νέα χρονιά. Τούτη την χρονιά, ας αγωνιστούμε να γίνουμε Θεός, ώστε να μπορέσει το καλό να γίνει μέσα από εμάς. Καθ’ ολοκληρίαν, όχι μόνο εν μέρει. Όλο αυτό μπορεί να συμβεί μέσα από εμάς, μέσα από τον καθέναν μας...)

Na ham manuśyo na cha deva yakśa
Na brahmachārigrahi vanaprasthāha
Na Brāhmana Kśatriyo Vaiśya śudraha
Aham Sadgurum Sathya Bodhakaha
Aham Sadgurum Jana sevakaha

 Δεν είμαι άνθρωπος ούτε Θεός ούτε Ημίθεος.
Δεν είμαι Βραχμάνος, Κσατρίγια, Βαϊσια ή Σούντρα ̇  δεν ανήκω σε κάστα.
Δεν βρίσκομαι στο στάδιο του  μπράχματσάρι, ούτε του γκραχάστα, του  βάναπράστα ή του σανυάσι.
Είμαι απλά ένας οδηγός, ένας δάσκαλος της αλήθειας
Είμαι απλά ένας οδηγός, ένας υπηρέτης της κοινωνίας.

Επέλεξα την ημέρα αυτήν για να μιλήσω σε όλους τους πιστούς και τους ακολούθους, σε όλους τους υποστηρικτές μας, τους μαθητές, το προσωπικό και σε οποιονδήποτε σχετίζεται με κάποιον τρόπο με τούτη την Αποστολή, επειδή μόνο την Πρωτοχρονιά έχω την προσοχή όλων.

Η Πρωτοχρονιά, η ημερολογιακή Πρωτοχρονιά, είναι μια χρονική στιγμή που μας βοηθάει να κοιτάξουμε στο παρελθόν, να κατανοήσουμε το παρόν και να σχεδιάσουμε το μέλλον. Είναι μια όμορφη στιγμή, η στιγμή της νέας χρονιάς. Στιγμές υπάρχουν καθημερινά, εμείς όμως δεν τους δίνουμε την δέουσα προσοχή, τον απαιτούμενο σεβασμό, την σοβαρότητα που χρειάζεται ̇ στην χρονική στιγμή της Πρωτοχρονιάς όμως συμβαίνει το εξής: Αναλογιζόμαστε τι ήμασταν, αναλογιζόμαστε τι είμαστε, αναλογιζόμαστε επίσης και τι θέλουμε να γίνουμε. Όλα αυτά συμπυκνώνονται σε τούτη την στιγμή της Πρωτοχρονιάς. Αισθάνθηκα λοιπόν ότι αυτή είναι η καλύτερη στιγμή για να μιλήσω σε όλους σας.

Έτσι, σκέφτηκα να ξεκινήσω προσδιορίζοντας ποιος είμαι. Είμαι απλά ένας δάσκαλος που διδάσκει την αλήθεια. Είμαι απλά ένας οδηγός που δίνει καθοδήγηση πάνω στον δρόμο της υπηρεσίας. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Και αυτή είναι η αποστολή που μου έχει ανατεθεί. Αυτή είναι η δική μου μοίρα σε αυτήν την ζωή. Αυτός είναι ο σκοπός μου και το πεπρωμένο μου. Επομένως, πρέπει να το εκπληρώσω, πάση θυσία! Σήμερα σας μιλώ σαν Σάντγκουρου Σρι Μαντουσούνταν Σάι.

Δέκα χρόνια πριν, είχα ένα εσωτερικό κάλεσμα ̇ να κάνω κάτι περισσότερο από το να κερδίζω τα προς το ζην για να εξασφαλίσω μια άνετη ζωή για μένα και την οικογένεια. Και το κάλεσμα αυτό δεν ήταν από κάπου έξω, ήταν ένα κάλεσμα από μέσα μου. Η λαχτάρα αυτή έχρηζε καθοδήγησης, έχρηζε  υποστήριξης και κατεύθυνσης, έχρηζε ενός Γκουρού. Κι επειδή υπήρχε αυτή η λαχτάρα για να κάνω το καλό, βρήκε αυτομάτως τον δρόμο της προς τον Γκουρού. Ο Γκουρού περίμενε.

Ως τότε, ο Σάτυα Σάι Μπάμπα, ο Σουάμι μας, ο Μπαγκαβάν μας ήταν μητέρα, πατέρας, φίλος, έμπιστος. Μετά όμως ανέλαβε τον ρόλο του Γκουρού, του οδηγού στο μονοπάτι. Μου ήταν εύκολο να τον περπατήσω αυτόν τον δρόμο, γιατί απλώς ακολουθούσα. Σαν τα παιδιά που βαδίζουν πίσω από τους γονείς τους χωρίς καν να ξέρουν σε ποιον δρόμο βρίσκονται, χωρίς καν να ξέρουν πού πηγαίνουν, χωρίς καν να ξέρουν ποιες είναι οι δυσκολίες, τα εμπόδια και τα σκαμπανεβάσματα. Ακολουθούν απλώς τους γονείς τους με τυφλή εμπιστοσύνη, και έτσι είναι πολύ εύκολο. Έτσι ήταν για εννέα χρόνια.

Κι ερχόμαστε στον δέκατο χρόνο, καταμεσής ενός πυκνού δάσους. Δεν βλέπεις πού είναι ο πατέρας σου, δεν βλέπεις που είναι η μάνα σου, μονάχα στέκεσαι εκεί ολομόναχος και φωνάζεις, "Πατέρα είσαι εδώ; Μητέρα είσαι εδώ;" και μπορείς μόνο να τους ακούσεις, "Ναι, εδώ είμαστε. Συνέχισε να περπατάς, μην κοιτάζεις πίσω. Συνέχισε να περπατάς!"

"Φοβάμαι όμως, ανησυχώ και αγχώνομαι. Είμαι στον σωστό δρόμο; Κάνω το σωστό; Λέω το σωστό; Σκέφτομαι σωστά; Συνήθισα να βαδίζω πίσω Σου, στο πλάι Σου, να κρατώ το χέρι Σου. Τώρα είμαι μόνος! Στέκομαι ολομόναχος! Είμαι σωστός; Κάνω τα πράγματα σωστά;’ Αυτά τα ερωτήματα άρχισαν να συσκοτίζουν το είναι μου, και το μόνο που άκουγα ήταν μια απάντηση από μακριά, ‘Συνέχισε να περπατάς, συνέχισε να περπατάς’.

Συνέχισα να περπατάω.

Κατά κάποιον τρόπο, η περίοδος του Covid άνοιξε τα μάτια όλων, εμού συμπεριλαμβανομένου. Άνοιξε το εσωτερικό μάτι. Άνοιξε το μάτι που μου έδειξε την αλήθεια όπως ήταν. Ότι δεν γίνεται να βαδίζεις πίσω από κανέναν πια. Ότι θα πρέπει να συνεχίζεις να περπατάς, κι ας είσαι μόνος σου. Και εκείνη την πατρική φιγούρα, τον φύλακα άγγελο, εκείνο τον Γκουρού, τον Δάσκαλο δεν Τον έβλεπα πουθενά, όπως Τον έβλεπα εδώ και τόσα χρόνια. Κι ένιωσα σαν να είμαι μέσα σε ένα ζοφερό και σκοτεινό δάσος - ειδικά την περίοδο του Covid που τα πάντα κατέρρεαν - να στέκομαι εκεί ολομόναχος. Όμως μέσα στα αυτιά μου ηχούσαν τα λόγια, ‘Συνέχισε να περπατάς, συνέχισε να περπατάς. Είσαι στον σωστό δρόμο, συνέχισε να περπατάς. Να είσαι ανιδιοτελής, να είσαι άφοβος, συνέχισε να βαδίζεις. Και αυτό έκανα. Και όταν περπάτησα, περπάτησαν μαζί μου εκατοντάδες και χιλιάδες άνθρωποι. Κι έτσι βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε.

Όταν ο μαθητής είναι έτοιμος, ο Δάσκαλος εμφανίζεται. Όταν ο μαθητής είναι αληθινά έτοιμος, ο Δάσκαλος εξαφανίζεται! Ο Δάσκαλος εμφανίστηκε όταν ήμασταν έτοιμοι να Τον ακούσουμε, να Τον ακολουθήσουμε. Ο Δάσκαλος εξαφανίστηκε όταν θεώρησε ότι αυτό ήταν αρκετό.

Στην Χημεία υπάρχει ο όρος ‘καταλύτης’! (Προς τα παιδιά) Έχετε ακούσει γι’ αυτόν; Επειδή έχω σπουδάσει Χημεία… (χαμόγελα) Ο καταλύτης εμφανίζεται κατά την αντίδραση στον σωστό χρόνο, στην σωστή αναλογία για να αυξήσει την ταχύτητα της αντίδρασης ή για να διευκολύνει την αντίδραση και την παραγωγή των προϊόντων της. Κι όταν η αντίδραση ολοκληρωθεί κι έχουν σχηματιστεί τα προϊόντα της, ο καταλύτης εξαφανίζεται, υπό την έννοια ότι ο ρόλος του πλέον τελείωσε. Ο Δάσκαλος είναι ένας καταλύτης. Έρχεται στην ζωή σου στην σωστή στιγμή για να διασφαλίσει ότι θα κάνεις αυτό που πρέπει να κάνεις και μόλις βεβαιωθεί ότι είσαι ικανός να το κάνεις, εξαφανίζεται.

Πόσοι από εσάς θα αναρωτιέστε, “Πού είναι ο Μπαγκαβάν μας, ο Σρι Σάτυα Σάι Μπάμπα; Μας είπες ότι ήταν στο Στούλα Σαρίρα (σωματικό περίβλημα), μετά μας είπες ότι ήταν στο Σούκσμα Σαρίρα (λεπτοφυές περίβλημα). Τώρα, σε ποιο περίβλημα είναι;”

Είναι μέσα σε όλους! Αυτό διαπίστωσα. Εμείς Τον περιορίσαμε μέσα σε ένα όνομα και μια μορφή, όπως ακριβώς συμβαίνει με τους γονείς μας. Κάποια μέρα όλοι θα χάσουμε τους γονείς μας. Δεν γίνεται να περπατάμε κρατώντας τους από το δάχτυλο για πάντα. Θα τους χάσουμε. Θα μάθουμε να περπατάμε μόνοι μας. Αυτός είναι και ο ρόλος που έπαιξε Εκείνος. Από εκεί που ήταν μητέρα, πατέρας, αδελφός, αδελφή, φίλος, έμπιστος και, το σπουδαιότερο, Γκουρού, έγινε ένα με όλους! Έτσι, δεν είχε πλέον την ευθύνη του βαδίσματος Εκείνος. Δεν ήταν εκεί για να μας παρακινήσει, να μας ωθήσει, να μας καλοπιάσει, ή ακόμη, μερικές φορές, να μας απειλήσει για να περπατήσουμε. Απλώς δεν ήταν εκεί. Το μόνο που έλεγε ήταν "Περπάτα. Συνέχισε να περπατάς, συνέχισε να προχωράς πάνω σ’ αυτόν τον δρόμο. Αυτός είναι!"

Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, ερωτεύτηκα τον Μπαγκαβάν Σρι Σάτυα Σάι Μπάμπα όχι επειδή ήξερα ότι είναι ο Θεός. Δεν είχα καμιά εμπειρία των θεϊκών θαυμάτων Του. Είχα ακούσει για αυτά όταν ήμουν μικρός, αλλά δεν τα είχα γνωρίσει ο ίδιος. Την πρώτη φορά όμως που έφτασα στο Πουταπάρτι από τον σταθμό του Ντάρμαβαράμ, όπως περνούσαμε με το λεωφορείο, ένας ηλικιωμένος κύριος που με συνόδευε, μου έδειξε το νοσοκομείο Super Speciality Hospital (νοσοκομείο τριτοβάθμιας περίθαλψης) του Πουταπάρτι, και μου είπε, "Ξέρεις, o Μπάμπα έχτισε αυτό το νοσοκομείο για τους φτωχούς. Δεν χρεώνουν ούτε μία ρουπία στους ασθενείς". Ερωτεύτηκα τον Μπάμπα αυτοστιγμεί! ‘Αυτός είναι διαφορετικός. Δεν είναι ο τύπος του Γκουρού που κάθεται σ’ ένα ψηλό βάθρο και δίνει την μια ομιλία μετά την άλλη. Δεν είναι ένας πνευματικός φωστήρας που γυρίζει σε όλο τον κόσμο για να παρευρεθεί σε εργαστήρια και συνέδρια, και να εγκαινιάσει ή να ολοκληρώσει διάφορες συναντήσεις και εκδηλώσεις. Είναι πολύ περισσότερο από αυτό! Είναι πρακτικός Γκουρού. Γιατί να χτίσει ένα νοσοκομείο, όντας μια προσωπικότητα του πνεύματος;  Θα μπορούσε να κοιτάει τη δουλειά Του, όπως κάνουν οι περισσότεροι Mathaadipathis (ηγέτες  πνευματικών κέντρων) συνεχίζοντας να διδάσκει και να κηρύττει. Όχι, Εκείνος δούλεψε για τους ανθρώπους και αυτό ήταν που με έκανε να Τον ερωτευτώ. Αυτό με έκανε να Τον αισθάνομαι τόσο κοντά μου και νομίζω ότι η ιστορία ξεκίνησε από εκεί.

Μετά από αυτό βέβαια υπήρξαν τα ντάρσαν σε φυσικό επίπεδο και ξέρετε τι συνεπάγεται αυτό. Λησμονείς τον εαυτό σου... Ακόμα και σήμερα... Ένας Σάτυα Μπόντακα είμαι, όπως είπα ̇ είμαι αυτός που ομιλεί την Αλήθεια, είμαι ο Δάσκαλος της Αλήθειας, δεν μπορώ να πω ψέματα και πρέπει να σας πω την αλήθεια. Όταν βαδίζω ανάμεσά σας, βαδίζω απλώς ως μια εκπροσώπηση της Θειότητας. Όχι ως εκπροσώπηση κάποιας συγκεκριμένης μορφής της Θειότητας. Βαδίζω μαζί σας, περπατώ ανάμεσά σας επειδή αυτό είναι η θεία βούληση. Ένα λεπτό πριν δεν γνωρίζω, ένα λεπτό μετά δεν θυμάμαι. Ακολουθώ απλώς αυτό που μου ζητά το Θείο. Τώρα καταλαβαίνω ποιος ήταν, ποιος είναι και ποιος θα είναι ο Δάσκαλός μου.

Γιατί λοιπόν επιλέχθηκε αυτό το μήνυμα για σήμερα; Όταν κάποιος μου ζήτησε να δώσω ένα μήνυμα για την νέα χρονιά, θα μπορούσα να συνεχίσω στο ίδιο μοτίβο, ‘Να είστε καλοί, να βλέπετε το καλό, να κάνετε το καλό. Να είστε ειλικρινείς, ο νους σας να είναι στην υπηρεσία, στην αυτοθυσία. Να αγαπάτε ο ένας τον άλλον, να υπηρετείτε ο ένας τον άλλον’. Θα μπορούσα να συνεχίσω έτσι. Τα ακούμε αυτά κάθε χρονιά που περνάει, κάθε πρωτοχρονιά, και φυσικά έχουμε καταβάλει προσπάθειες για να τα εφαρμόσουμε.

Σήμερα όμως θέλω να σας πω το εξής: στην Αποστολή του Σάι, εσείς κι εγώ δεν διαφέρουμε. Απλώς και μόνο επειδή εγώ μιλώ από εδώ και εσείς ακούτε από εκεί, αυτό δεν μας διαχωρίζει. Δεν σημαίνει ότι εγώ είμαι ανώτερος και εσείς κατώτεροι. Δεν υπάρχει καμία διαφορά. Είναι απλώς ένας ρόλος που μας έχει οριστεί. Στον καθένα έχει ανατεθεί ένας ρόλος και ο καθένας πρέπει να παίξει τον ρόλο του. Και ο καθένας παίζει τον ρόλο του όσο καλύτερα μπορεί. Αυτό που εννοώ με τον τίτλο ‘Sai Mission is My Mission’ (‘Η Αποστολή του Σάι είναι η δική μου Αποστολή’), είναι ότι εάν πιστεύουμε ότι δουλεύουμε για κάποιον άλλον, δεν πρόκειται ποτέ να εργαστούμε αρκετά! Δεν θα δώσουμε ποτέ δίνοντας όλον μας τον εαυτό στην εργασία αυτή! Δεν θα εργαστούμε ποτέ με αυτή την ολοκληρωτική επένδυση του χρόνου, της ενέργειας, των σκέψεων και των συναισθημάτων μας. Θα κρατάμε πάντα κάτι για τον εαυτό μας.

Όταν εργάζεσαι για κάποιον, υπάρχεις εσύ και υπάρχει ο άλλος. Όταν όμως εργάζεσαι για τον εαυτό σου, τότε υπάρχεις μόνο εσύ και είσαι εκεί εξολοκλήρου! Το κάθε κύτταρό σου συμμετέχει και επενδύεται σε αυτή την εργασία. Αυτό μου ειπώθηκε καθώς στεκόμουν μέσα σ’ εκείνο το σκοτεινό δάσος της μοναξιάς, ψάχνοντας γύρω μου για βοήθεια, ψάχνοντας για καθοδήγηση, ζητώντας να κρατηθώ από ένα άλλο χέρι για να προχωρήσω παραπέρα. Αυτό μου ειπώθηκε: ‘Αυτή είναι η Αποστολή σου. Δούλεψε γι’ αυτήν’. Το να κάνουμε καλό στον κόσμο είναι αποστολή όλων μας! Γι’ αυτό γεννηθήκαμε. Μέσα σε αυτό το καλό, συμβαίνουν όλα τα υπόλοιπα! Το καλό συμβαίνει και σε μας. Μέσα από την ευημερία του κόσμου εξασφαλίζεται και η δική μας ευημερία. Δεν χρειάζεται ξεχωριστή προσπάθεια γι’ αυτό. Εκείνοι όμως που καταβάλλουν προσπάθειες για να φροντίσουν πρώτα τον εαυτό τους, και μετά τον κόσμο, κάνουν λάθος. Αυτό έμαθα. Κάντε το καλό σε όλους και το δικό σας το καλό θα είναι εξασφαλισμένο, θα το φροντίσει άλλος.

Ρώτησα, λοιπόν, ξανά και ξανά. Σήμερα είμαι εδώ με μια μορφή, με ένα όνομα και, με όποιον τρόπο και αν σχετίζεστε μαζί μου, είναι εντάξει. Αν αύριο δεν θα υπάρχω πια σε αυτό το μέρος, λόγω του χρόνου ή των περιστάσεων, τι θα κάνετε όλοι εσείς; Θα ψάχνετε για ένα άλλο λεπτοφυές σώμα, μια άλλη μορφή, ένα άλλο όνομα για να γαντζωθείτε, για να αντλήσετε ανακούφιση και παρηγοριά, κουράγιο και αυτοπεποίθηση; Ή θα μάθετε πώς να πετάτε ψηλά και να βαδίζετε μόνοι σας; Σκεφτόμουν ότι θα  ήταν επιζήμιο από μέρους μου αν έκανα όλους εσάς να εξαρτάστε από ένα ακόμη όνομα και από μια ακόμη μορφή. Δεν θα είχε επιτύχει αυτό που ξεκίνησα να κάνω. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να σας μεταφέρω ότι ο καθένας από εσάς θα πρέπει να βαδίσει με τα δικά του πόδια. Είστε ικανοί να το κάνετε! Είστε ο Θεός, είστε θείες υπάρξεις έτσι όπως είστε!

Ο Άσταβάκρα λέει,

muktābhimānī mukto hi baddho baddhābhimānyapi.
kiṃvadantīha satyeyaṃ yā matiḥ sā gatirbhavet

Εκείνοι που πιστεύουν ότι είναι ελεύθεροι, είναι ελεύθεροι εδώ και τώρα. Εκείνοι που πιστεύουν ότι είναι δεσμώτες, θα είναι πάντοτε δεσμώτες. Αυτό που σκέφτεσαι, αυτό είσαι. Αυτό γίνεσαι. Αυτή είναι η αλήθεια, λέει ο Άσταβάκρα. Είστε ελεύθεροι όπως είστε.

Τότε γιατί δεν νιώθετε ελεύθεροι; Επειδή δεν το πιστεύετε. Δεν πιστεύετε ότι είστε ελεύθεροι. Φοβάστε ότι δεν είστε ελεύθεροι και στηρίζεστε σε πράγματα για να νιώσετε άνετα. Τη μέρα λοιπόν που θα πείτε στον εαυτό σας, ‘Το στυλό που έχω στο τσεπάκι μου, είτε το έχω στο τσεπάκι μου είτε δοθεί σε κάποιον άλλον, για μένα δεν έχει καμία διαφορά’, εκείνη θα είναι και η μέρα που θα είστε ελεύθεροι. Μπορεί η ντουλάπα σας να είναι γεμάτη ρούχα, όπως η δική μου. Οι αφοσιωμένοι μου φέρνουν συνεχώς όλο και περισσότερα ρούχα. Δεν νομίζω ότι θα μου φτάσει αυτή η ζωή για να τα φορέσω όλα αυτά! Καταφτάνουν καινούργια ρούχα συνεχώς! Η ημέρα που εγκατέλειψα την ιδέα να κρατώ πράγματα για τον εαυτό μου είναι η μέρα που ελευθερώθηκα. Από εκείνη την ημέρα και έπειτα δεν υπήρχε κανένας φόβος. Δεν υπήρχε ιδιοτέλεια. Υπήρχε μόνο αφθονία.

Αυτό που θέλω να σας μεταφέρω για την Νέα Χρονιά είναι το εξής: ‘Αν θέλετε να εργαστείτε για τον Σάι, πρέπει να εργαστείτε ως ο Σάι’. Οτιδήποτε λιγότερο από αυτό δεν θα είναι μια καλή συνεισφορά στο έργο του Σάι. Ο Σάι είναι η προσωποποίηση της ανιδιοτέλειας. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Η ανιδιοτέλεια προσωποποιημένη! Ούτε ίχνος ιδιοτέλειας, χωρίς κανένα απολύτως 'εγώ'. Την στιγμή που θα ανησυχήσετε για τα ρολόγια, τα τηλέφωνα, τα σπίτια και τις οικογένειές σας, και αυτό σας συγκρατήσει από το να κάνετε το καλό, τότε δεν θα είστε ελεύθεροι. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει κανείς να εγκαταλείψει τα πάντα και να πει, ‘Τώρα είμαι ελεύθερος’. Ακόμη και τότε δεν θα είστε ελεύθεροι γιατί θα σκέφτεστε, ‘Εγώ τα εγκαταλείπω όλα’.

Την ημέρα που δεν θα έχει σημασία αν αυτό υπάρχει ή όχι, εκείνη την ημέρα θα είμαστε ελεύθεροι. Δεν θα υπάρχει προσπάθεια για να απαλλαγούμε από κάτι, ούτε προσπάθεια για να το αποκτήσουμε και να το κατέχουμε. Τίποτα από τα δύο δεν υφίσταται σε εκείνον τον χώρο. Τότε είμαστε ελεύθεροι. Μέχρι τότε, είμαστε δέσμιοι. Είτε το γνωρίζουμε είτε όχι, είμαστε όλοι δέσμιοι. Είμαστε όλοι εξαρτημένοι. Μέχρι τότε, η δουλειά δεν θα έχει γίνει.

Έτσι λοιπόν, όσο τα έργα υπηρεσίας θα προχωρούν, περισσότεροι άνθρωποι θα έρχονται, περισσότερα πράγματα θα συμβαίνουν και όλο αυτό είναι το έργο της ανώτερης Θείας Βούλησης. Δεν είναι η δική μου βούληση, ούτε η δική σας, δεν είναι η βούληση κανενός. Μπορεί να μας αρέσει να το αποδίδουμε σε κάποιον, σε κάποιο άτομο, σε κάποιο όνομα ή μορφή. Αυτό έχει να κάνει με εμάς. Η αλήθεια όμως είναι ότι υπάρχει ένα Μπράχμαν και αυτό είναι η δική Του βούληση. Και αυτό το Μπράχμαν εργάζεται μέσα από εκείνους που είναι αγνοί και ανιδιοτελείς, που το μοναδικό τους σύνθημα στην ζωή είναι να κάνουν καλό στους άλλους. Δεν ανησυχούν για τον εαυτό τους. Νοιάζονται μόνο για τους άλλους. Σε αυτούς, η Θεότητα έρχεται από μόνη Της. Του αναζητεί. Τους αγκαλιάζει, τους μεταμορφώνει σε θείες υπάρξεις, και επιτυγχάνει μεγάλα πράγματα.

Όπως είπα, αυτό είναι το παράδειγμα στο υλικό, στο γήινο επίπεδο. Τις περισσότερες φορές κουνάμε το κεφάλι μας με δυσπιστία και λέμε, "Αυτά δεν είναι για μένα. Αυτός ήταν Θεία Έλευση! Ο Σρι Ράμα ήλθε άνωθεν, ο Σρι Κρίσνα ήταν Αβατάρ, το ίδιο και ο Σάτυα Σάι Μπάμπα. Δεν είναι δική μου δουλειά! Δεν είμαι προορισμένος για αυτό. Εγώ είμαι προορισμένος να έρχομαι στο ντάρσαν , να το χαίρομαι, και ύστερα να επιστρέφω και να κάνω αυτά που έχω να κάνω, σαν ένας άνθρωπος με υποχρεώσεις!" Η σκέψη αυτή θα πρέπει να αποβληθεί. ‘Όπως είμαι, εδώ και τώρα, είμαι Θεία Ύπαρξη και θα πρέπει να ζω αναλόγως.’

Αν υπάρχει έστω και ίχνος ιδιοτέλειας, θα υπάρχει φόβος. Εκεί που υπάρχει ο φόβος, δεν μπορεί να βρεθεί ο Θεός, διότι ο Θεός είναι abhaya (αφοβία). Λέει, Abhayasya pāraye. Εκείνος είναι πέρα από τον φόβο και την αφοβία. Είναι πέρα από την δυαδικότητα, λένε. Αν υπάρχει φόβος, υπάρχει ιδιοτέλεια ̇ αν υπάρχει ιδιοτέλεια, ο Θεός δεν μπορεί να βρεθεί ̇  τουλάχιστον όχι σε όλο Του το μεγαλείο. Έτσι, η Αποστολή του Σάι είναι να γίνετε εσείς ο Θεός που είστε προορισμένοι να γίνετε. Μέσα σε αυτόν τον Θεό, θα συμβούν όλα τα καλά. Η μόνη στιγμή που δεν γίνεται το καλό, είναι όταν εμείς δεν συμπεριφερόμαστε όπως ο Θεός. Αλλιώς, το καλό θα συμβεί όσο κι αν χρειαστεί. Αυτή είναι λοιπόν η ουσία του μηνύματος για την νέα χρονιά. Τούτη την χρονιά, ας αγωνιστούμε να γίνουμε Θεός, ώστε να μπορέσει το καλό να γίνει μέσα από εμάς. Καθ’ ολοκληρίαν, όχι μόνο εν μέρει. Όλο αυτό μπορεί να συμβεί μέσα από εμάς, μέσα από τον καθέναν μας. Αυτό είναι το μήνυμα.

Κάνω έκκληση στο κάθε παιδί που βρίσκεται εδώ, στον κάθε πιστό, στον κάθε ακόλουθο που με κάποιον τρόπο έχει σχετιστεί  με όλη αυτή την αποστολή, άμεσα ή έμμεσα, να καθίσει και να στοχαστεί αυτά που άκουσε μόλις τώρα, και αν χρειαστεί ας τα ξανακούσει πάλι και πάλι, διότι δεν θα υπάρξει ξανά η ευκαιρία να λεχθούν ή να ακουστούν αυτά που μόλις είπα. Ήταν για να γίνει σήμερα, τώρα, και γι’ αυτό έγινε κατά τέτοιον τρόπο, όμως παρακαλώ δώστε την δέουσα προσοχή και στοχαστείτε αυτά που ειπώθηκαν, διότι θα έρθει η μέρα που δεν θα βρίσκομαι πια εδώ. Και δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό. Κάποιοι όμως από εσάς μπορεί να έχουν, και δεν θέλω να έχει κανείς κανένα πρόβλημα, είτε αύριο βρίσκομαι εδώ με αυτή τη μορφή και με αυτό το όνομα, είτε όχι. Δεν θέλω κανένας να εξαρτάται από αυτή τη μορφή και αυτό το όνομα.

Να χαίρεστε την παρουσία αυτής της θείας ύπαρξης και να κάνετε ό,τι απαιτείται, όπως πρέπει να γίνει. Βαθιά μέσα σας, όμως, θα πρέπει να μάθετε να στέκεστε μόνοι σας. Θα πρέπει να ανοίξετε τα φτερά σας και να κάνετε την δική σας πτήση. Το μονοπάτι σας είναι δικό σας. Το πεπρωμένο σας είναι δικό σας. Δεν μπορεί να είναι παράγωγο αντιγραφής ή μίμησης. Είναι το δικό σας. Αυτή η χρονιά λοιπόν έχει να κάνει με το να γίνετε ο Αληθινός σας Εαυτός. Να γίνετε η αληθινή θεϊκή σας φύση, η οποία είναι ο Θεός, και είθε να γίνει τεράστιο καλό μέσα από τον καθέναν μας. Και να εξετάζετε πάλι και πάλι αν όλα αυτά που έχετε, αν όλα αυτά που νομίζετε ότι έχετε, έχουν σημασία για εσάς ή όχι. Αν δεν έχει σημασία για εσάς το αν τα έχετε ή όχι, τότε είστε πάνω στο μονοπάτι.

Θέλω να πω επίσης δυο λόγια στην αδελφότητα των αποφοίτων. Δημιούργησαν μια εφαρμογή. Ήταν όραμά μου εδώ και 4 - 5 χρόνια. Για κάποιον λόγο, υπήρξαν πολλές παλινδρομήσεις. Όλοι εκείνοι όμως που έχουν γευτεί το νέκταρ της αγάπης του Σάι έχουν ένα χρέος, έχουν να επιτελέσουν ένα σπουδαίο έργο. Ελπίζω ότι όλοι θα συνδεθούν και θα κάνουν ό,τι χρειάζεται, και θα εκπληρώσει ο καθένας το πεπρωμένο του σε αυτή την αποστολή του Σάι, η οποία είναι η αποστολή όλων μας. Εύχομαι, λοιπόν, σε όλους μια πολύ ευτυχισμένη νέα χρονιά. Ευτυχισμένη νέα χρονιά, με την έννοια του ότι θα είστε οι ίδιοι ευτυχισμένοι και θα κάνετε και τους γύρω σας ευτυχισμένους, όχι μόνο σήμερα, αλλά κάθε μέρα του χρόνου, με τις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις σας. Διαβιβάζοντας την αγάπη και ευλογίες μου σε όλους, ολοκληρώνω αυτήν την ομιλία.

*Μπορείτε να παρακολούθησετε την ομιλία εδώ.

OM SAI RAM